Μες απ' τα ταξίδια σας ταξιδεύω
Στης κουπαστής τ' απροσδόκητο ακουμπώ
Άλογο ψάρι μυρμήγκι
Να με φέρει πού...
Παραχωρώ στης ελπίδας τη φαντασίωση
της ακινησίας μου το στάσιμο
να με ντύνει
οδοιπόρο μακρινών διαδρομών.
Δυο παπούτσια να περπατούν
σε φορεμένα πόδια
και δυο μάτια να φωτογραφίζουν
αφόρετα όνειρα, ονειρεύομαι
Βουνά να χτυπούν τις πόρτες
των λογισμών μου,
Πεδιάδες να τραγουδούν
σπαρμένες κοχύλια
και δάση με δέντρα
βοστρύχους ξέπλεκους
ν' ανεμίζουν.
Χτένια οι ελπίδες μου
τα σγουρά της γης να ισιώνουν
μη και σκοντάψω
σε πεταμένες αλήθειες
και κάτι φαγωμένες νεροσυρμές
Μες απ' τα ταξίδια σας ταξιδεύω
Στης κουπαστής τ' απροσδόκητο αναλώνομαι
Άλογο ψάρι μυρμήγκι
Να με φέρει πού.....
Σφίγγω τα δόντια στα σχοινιά της αντοχής
μην τύχει και σπάσουν
Μπήγω τα νύχια στα ερέβη της νύχτας
να ματώσω τη ροδαυγή.
Δεν πρέπει να χάσω το δρόμο
σ' αυτό το ταξίδι...
Ούτε την άσπιλη βεβαιότητα της αφετηρίας....
Χαρούλα Ηλία - Φράγκου
Χαρούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόνομα γλυκό, όπως της πρωτοκόρης μου...
κράτησε "άσπιλη" την αρχή...
ο δρόμος, ευθύς, ελικοειδής, μονόδρομος, και ό,τι άλλο, αξίζει να τον διαβαίνεις... έτσι προχωράει, και με τη δική σου σκια ζωγραφίζει εικόνες της ροδαυγής και των σκουριασμένων νεροσυρμών της σκέψης...
Καλή δύναμη, Χαρούλα,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ