Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΟΝΑΞΙΑ

Απόβραδο, στο πάρκο μικρύναν τα δέντρα.
Η βροχή στένεψε την κορμοστασιά τους
ρίγες ατσαλάκωτου πλισέ, στο παραθύρι
οι στάλες, δε μ' αφήνουν να δω.
Τα κιτρινιάρικα φώτα, προσπαθούν απεγνωσμένα
να φέξουν, δυο τρεις διαβάτες που ξεχάστηκαν.
Αλήθεια, κάνει κρύο απόψε.
Στη μικρή κάμαρα ανάβει καντήλι
να ζεσταθεί η μοναξιά.
Τα 'κονίσματα παγωμένα,
χωρίς ίχνος γλυκύτητας.
Εκεί στην άκρη η Παναγία
ζητά έλεος
απ' τη σκιά που σκύβει μπροστά της.
Ένα σκυλί γαβγίζει παράξενα
και συντροφεύει τις μικρές δονήσεις
φόβου μου.
Τα ξεθωριασμένα γέρικα μάτια
ξέχασαν να δακρύζουν.
-Γιατί άργησες να ΄ρθεις απόψε;
Σε περίμενα.
Πάντα σε περιμένω.
Χρόνια τώρα, ξεχνώ να κλείσω την πόρτα...
Το ρολόι μετρά τις ώρες βαρετά
κι αυτή η βροχή σε τρελαίνει.
Έτσι και τότε, η βροχή,
βαρκούλα βαποράκι είχες φύγει
στις μικρές υδάτινες χαραμάδες του δρόμου.
Λειψές οι θύμησες.
Τόσα χρόνιαα, που να θυμάμαι!
Τα σκεπάσματα παγώσαν...
Δυο τρία βήματα ως εκεί
κι ύστερα... η βροχή στις πλάκες
...κανείς άλλος.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΝΕΙΡΑ

Μες απ' τα ταξίδια σας ταξιδεύω
Στης κουπαστής τ' απροσδόκητο ακουμπώ
Άλογο ψάρι μυρμήγκι
Να με φέρει πού...

Παραχωρώ στης ελπίδας τη φαντασίωση
της ακινησίας μου το στάσιμο
να με ντύνει
οδοιπόρο μακρινών διαδρομών.

Δυο παπούτσια να περπατούν
σε φορεμένα πόδια
και δυο μάτια να φωτογραφίζουν
αφόρετα όνειρα, ονειρεύομαι
Βουνά να χτυπούν τις πόρτες
των λογισμών μου,
Πεδιάδες να τραγουδούν
σπαρμένες κοχύλια
και δάση με δέντρα
βοστρύχους ξέπλεκους
ν' ανεμίζουν.

Χτένια οι ελπίδες μου
τα σγουρά της γης να ισιώνουν
μη και σκοντάψω
σε πεταμένες αλήθειες
και κάτι φαγωμένες νεροσυρμές

Μες απ' τα ταξίδια σας ταξιδεύω
Στης κουπαστής τ' απροσδόκητο αναλώνομαι
Άλογο ψάρι μυρμήγκι
Να με φέρει πού.....

Σφίγγω τα δόντια στα σχοινιά της αντοχής
μην τύχει και σπάσουν
Μπήγω τα νύχια στα ερέβη της νύχτας
να ματώσω τη ροδαυγή.
Δεν πρέπει να χάσω το δρόμο
σ' αυτό το ταξίδι...
Ούτε την άσπιλη βεβαιότητα της αφετηρίας....

Χαρούλα Ηλία - Φράγκου

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Απόσπασμα - Οπισθόφυλλο ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ



Κι απ' την αγάπη του Κόσμου τη μισή αυτή
του κόκκου της άμμου αν μου χάριζες...
Κι όσα μικρά της Γης το πιο μικρό
Απ' την αγάπη που ατελείωτη η λέξη αφήνει.
Μισή αγάπη από τύχη
κι αν τύχει μισό χαμόγελο
ολόκληρο τον ήλιο δε ζητούν
όσοι από μια αχτίδα του γεννιούνται
Τι, είν' η Ψυχή του Κόσμου κάμπος καρπερός.

Χαρούλα Ηλία Φράγκου

ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΕΣ

Κυκλάμινο

Κυκλάμινο δειλό, μαβί
κάτω απ' τις πέτρες τις υγρές,
μικρό, χιλιόμορφο, χινοπωριάτικο
λουλούδι.

Όμοιο με σένα η αγάπη μου η τόση.

Διαβάτης ξένος που διαβεί
δε θα σε δει.
Έτσι κρυφά μέσ' την καρδιά
σ' έχω απιθώσει.
μαβί ανθάκι τρυφερό
σκόρπια χρυσά ξερόφυλλα,
αδέξιο χέρι ψάχνοντας
πώς να σε κόψει;

Δεν είναι ψέμα η αγάπη μου η τόση.

Μα έτσι βουβή
έτσι κρυφή
άγριο κυκλάμινο σε πέτρα υγρή
πώς να στεριώσει;

ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ
εκδόσεις ΩΡΕΣ

Έκρηξη

Τη μουσική, κλείστε τη μουσική,
τίποτα δεν είναι τέλειο
σ' αυτό το κομμάτι.
Χάλασαν τόσες νότες να το φτιάξουν
κι αυτό... καρικατούρα ήχων.

Φέρτε τα πουλιά
είναι άδειο το κλουβί της ψυχής.
Γεμίστε το με λα ματζόρε.

Τόσα μελίπνοα αηδόνια
στ' αγριόπλαγα.
Βάλτε το δίσκο τους στο πικ απ.

Λίγη αλήθεια θέλω απόψε.

ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ

εκδόσεις ΩΡΕΣ

Ουτοπία

Έτσι απλά σιωπηλά
όπως η νύχτα μαζεύει τ' άστρα της
και φεύγει
έτσι απλά σιωπηλά σ' αγαπώ.

Μοναδική προσφορά
στην ψευδαίσθηση, στην ουτοπία.

Δεν υπάρχει νίκη
δεν υπάρχει ήττα
ούτε καν αγώνας!
Μένω στην άκρη γεμάτη
από Σένα.

Υπάρχεις εσύ, αυτό αρκεί.

ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ
εκδόσεις ΩΡΕΣ

ΟΡΓΗ

Γύρισα τό διακόπτη κι έσβησα
τό φεγγάρι
'Εκλεισα μέ πάταγο τήν πόρτα
καί τ' αστέρια σωριάστηκαν μικρές
σπίθες στίς πέτρινες πλάκες.
Δέσμια στά γιατί καί τά πρέπει
ξέχασα τά χαμόγελα κι έβρεξα
δάκρυα απόγνωσης τό κορίτσι
πού τό λέγαν Σιωπή.

ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΕΣ

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΠΟΙΗΣΗ

Σε φόντο λευκό αναπτύσσονται λέξεις
Αγαπούν τις καμπύλες και ως
κύκλοι στο ρέοντα λόγο
σχηματίζουν ποταμούς συναισθημάτων
και γλαυκών εικόνων.
Ως γραμμές οδοιπορούν ορθώς.
Στις δετές απαρχής γωνίες, η σύγκλιση.
(σχημάτων και εννοιών)

Αλάθητα συμβαίνουν τα σχήματα
Και στην αρμονική τους νομοτέλεια
μεγαλώνουν οι έννοιες.

Στην επιθυμία να σε περιγράψω
συνωστίζομαι σε γεωμετρικές
και λυρικές αποδείξεις.