ΟΡΓΗ

Γύρισα το διακόπτη κι έσβησα
το φεγγάρι
Έκλεισα με πάταγο την πόρτα
και τ' αστέρια σωριάστηκαν μικρές
σπίθες στις πέτρινες πλάκες.
Δέσμια στα γιατί και τα πρέπει
ξέχασα τα χαμόγελα κι έβρεξα
δάκρυα απόγνωσης, το κορίτσι
που το λέγαν Σιωπή.

Αρέσει ιδιαίτερα στην Κατερίνα. Απ' τους Μελίρρυτους λόγους.

Σαν πεταλούδα

Όλη η ψυχή μου διάφανη
στα πόδια σου έχει γείρει,
μια πεταλούδα π' άγγιξε
χέρι μικρού παιδιού.
Τ' άγιο σου χάδι καρτερεί
ανήμπορη να φύγει,
αθέλητα τη λάβωσες
τί να 'φταιξες εσύ;

Σε περιβόλι γεύονταν
ξένοιαστη τους ανθούς της
τα βήματά σου σ' έφεραν
διαβάτη ως εκεί.
και ξέχασε τους κρινανθούς
και τις δροσοσταλίδες
και κίνησε αντάμα σου
την ομορφιά να βρει.

Κι όλη η ψυχή της διάφανη
στα πόδια σου έχει γείρει
μια πεταλούδα π' άγγιξε
χέρι μικρού παιδιού.
τ άγιο σου χάδι καρτερεί, ανήμπορη να φύγει,
διπλώνει τις φτερούγες της,
μη μάθεις πως πονεί.

Το ποίημα που δεν ξέχασε η Αμαλία, δεκατρία χρόνια μετά τους Μελίρρυτους λόγους!